6. Bezsenność

/ Ryu /

Usiadłem na łóżku kręcąc głową, mój mały braciszek jest o mnie zazdrosny. Prasknąłem śmiechem, przypominając sobie wcześniejszą sytuację.

„Jeszcze raz przepraszam za młodego, wiesz że mu ciężko… Do jutra Sato” – wysłałem sms i zszedłem do Tomiego. Spał na kanapie kręcą się niespokojnie. Doskonale zdawałem sobie sprawę że od 4 lat nie przespał spokojnie ani jednej nocy. Westchnąłem cicho podchodząc do młodego. Ostrożnie wziąłem go na ręce z niezadowoleniem stwierdzając że znów schudł, wydawał mi się jeszcze lżejszy niż miesiąc temu. Pokręciłem z niezadowoleniem głową zanosząc młodego do jego pokoju po czym sam poszedłem spać.

/ Tom /

Obudziłem się z krzykiem, podnosząc automatycznie do siadu. Zakryłem dłońmi twarz starając się uspokoić oddech. Po chwili zorientowałem się że jestem u siebie w pokoju, a zasnąłem na kanapie.

-Dzięki Ryu – mruknąłem pod nosem. Wygląda na to że dzisiaj już nie pośpię. Z szuflady wyjąłem papierosy i zapalniczkę, wstałem z łóżka starając się jak najmniej obciążyć bolące kolano.

Zadrżałem z zimna stając na balkonie. Zawsze gdy się budziłem w nocy, wychodziłem na balkon i siadałem na barierkach, w tej sytuacji parłem się o nie jedynie łokciami.

Odwróciłem się z papierosem w ustach, słysząc jak ktoś wchodzi do mojego pokoju. Odetchnąłem widząc brata, po czym zaciągnąłem się papierosem.

-Za dużo palisz – Ryu poklepał mnie po plecach stając obok.

-Na coś muszę umrzeć – mruknąłem od niechcenia, tworząc kółeczka z wypuszczanego dymu.

-Wiem, wiem – Odpowiedział mi z smutkiem? A może tylko mi się wydawało. Spojrzał na mnie kątem oka i również oparł się o barierki. – Trzęsiesz się.

-Wracaj spać – mruknąłem gasząc papierosa po czym odwróciłem się i wróciłem do swojego pokoju. Ryu poszedł za mną, poczochrał mnie po włosach i poszedł do siebie. Sięgnąłem po komórkę sprawdzając godzinę. Ziewnąłem przeciągle gdy zdałem sobie sprawę z tego że jest dopiero tuż po drugiej.

Zabrałem laptopa i usiadłem na łóżku opierając się o ścianę. Zacząłem przeglądać jakieś durne strony, gdy mi się znudziło wszedłem na swój dawno nie odwiedzany profil na jakimś portalu społecznościowym. Na tym koncie nie miałem żadnych zdjęć, ani wpisów. Tylko znajomi i wiadomości prywatne. Miałem masę zaproszeń od fanów, gdy już miałem zamknąć stronę zauważyłem zaproszenie od Lena. Uśmiechnąłem się pod nosem i przyjąłem zaproszenie po czym wysłałem chłopakowi wiadomość przypominając o tym, że miał zaśpiewać. Następnie wylogowałem się i włączyłem jakiś durny film.

Po jakiś trzech nudnych, filmach przetarłem zmęczone oko. Zamknąłem laptopa i odłożyłem go na stolik nocny. Wstałem ostrożnie i powoli skierowałem się do łazienki. Nauczyłem się perfekcyjnie ukrywać zmęczenie pod makijażem więc zabrałem się za tuszowanie bezsenności.

Zejście ze schodów zajęło mi jakieś pięć minut co mnie lekko zirytowało, ale ku mojej uldze z kolanem było coraz lepiej. Orteze mam nosić jeszcze prawie 4 tygodnie, niedoczekanie.

-Śniadanie podano – spojrzałem na brata , który niemal emanował radością, uniosłem brwi w zdziwieniu i przyglądałem mu się uważnie.

-Dobrze się czujesz? – spytałem gdy nie dopatrzyłem się żadnego guza.

-Znakomicie , Ty chyba nico gorzej – uśmiechnął się i postawił przed mną talerz świeżo zrobionych kanapek. – Satoshi zabiera mnie gdzieś na weekend.

-Kiedy? – spytałem śmiejąc się w duchu, przynajmniej jemu się układa.

-Za godzinę – zamrugałem ze zdziwienia upewniając się że to co usłyszałem to na pewno prawda, przyglądałem się bratu ale on tylko cieszył się jak mysz do sera.

-Aha – odpowiedziałem zabierając się za śniadania. Ryu uśmiechnął się i wyszedł z kuchni obowiązkowo czochrając mnie po włosach.