9. Dziwne ciepło

/ Tom /

Przyszedłem przed czasem do umówionej knajpki, chcąc mieć pewność że tym razem się nie spóźnię. Po dziesięciu minutach zaczął mnie zjadać stres więc zamówiłem sobie shota na dodanie odwagi, nie miałem zamiaru się upić, no chyba że brunet się rozmyśli i nie przyjdzie.

Poczułem nagły uścisk w gardle gdy zobaczyłem idącego w moją stronę Itachiego. Wyglądał nieziemsko, choć miałem wrażenie że Sasuke pomógł mu z doborem stroju, Itachi nie wyglądał na kogoś kto lubi chodzić w skórzanych spodniach a szkoda. Grzecznie wstałem i przywitałem się z brunetem po czym usiedliśmy naprzeciw siebie. Przyglądałem się brunetowi nie mogąc oderwać od niego wzroku, odetchnąłem w duchu z ulgą, nie tylko ja się wystroiłem.

-Kawy raczej się tu nie napijemy – zaśmiał się brunet, spoglądając na mnie.

-O tej godzinie kawy się raczej nie pije – odpowiedziałem uśmiechając się kącikiem ust. – co Ci przynieść?

-Ja przyniosę, mimo wszystko powinieneś oszczędzać kolano – Itachi pokazał mi język i wstał kierując się do lady barmana. Uśmiechnąłem się do siebie, mimo lekkiego skrępowania obecnością bruneta cieszyłem się z tego spotkania.

/ Itachi /

Zdziwiłem się gdy zobaczyłem Toma punktualnie, musiał przyjść wcześniej, choć z tego co mówił Sasuke nie często mu się to zdarzało. Wróciłem do naszego stolika z dwoma kuflami. Jest jeszcze jedna rzecz, która nie daje mi spokoju, ale o to zapytam później.

Z początku rozmowa nie kleiła się nam zbytnio, może dlatego że nie mogłem się skupić rozpraszany widokiem Toma? Musiałem przyznać że wyglądał olśniewająco, miał na sobie czerwone ,skórzane, cholernie obcisłe spodnie i czarną koszulkę z jakimiś czerwono szarymi napisami która przylegała do szczupłego ciała chłopaka. Mocny makijaż i opaska zasłaniająca prawe oko. To ona nie dawała mi spokoju, do tej pory myślałem że to tylko element sceniczny, taki znak rozpoznawalny, jeśli tak to dlaczego w niej przyszedł?

-Itachi? – z moich rozmyślań wyrwał mnie głos Toma, wpatrywał się we mnie niepewnie. Uśmiechnąłem się do niego.

-Przepraszam, po prostu zastanawiam się nad Twoją opaską – odparłem szczerzę w dużej mierzę dzięki alkoholowi, który dodawał odwagi.

-To długa historia – Tom zamknął oczy i odchylił głowę do tyłu, miałem wrażenie że w tak krótkiej chwili uleciała z niego cała chęć życia. Niewiele zastanawiając się nad tym co robię, przesiadłem się bliżej chłopaka i przytuliłem go ostrożnie, poczułem jak zadrżał pod wpływem mojego dotyku, przez co  zamarłem, wszystko zaczęło mi się układać.

/ Tom /

Podniosłem niepewnie wzrok na bruneta, który obejmował mnie delikatnie, byłem zszokowany jego zachowaniem i nawet nie próbowałem tego ukryć.

-Przepraszam – usłyszałem cichy szept przy uchu. Odsunąłem się od niego delikatnie biorąc głęboki oddech.

-Nie szkodzi, to – wskazałem na opaskę i sięgnąłem do niej dłonią – nie jest znak rozpoznawczy – dokończyłem ściągając opaskę, spojrzałem na bruneta, który przypatrywał mi się w szoku – nawet nie wiem kto mi to zrobił. – sam nie wiem dlaczego zacząłem mu się zwierzać, ale czułem że muszę mu to powiedzieć, nie mogłem już dłużej tego dusić – Cztery lata temu ktoś mnie porwał, pamiętam tylko to jak byłem traktowany, cierpienie, ból i film, który wysłali w ramach żądania okupu – skończyłem mówić z opuszczoną głową, byłem przekonany że Itachi po prostu wyjdzie, a on dalej siedział obok i nawet nie drgnął. Spojrzałem na niego niepewnie a on w tej samej chwili przyciągnął mnie do siebie tak że niemal na nim siedziałem okradkiem, przez co poczułem dodatkowe zakłopotanie.

-Zabił bym tego kto Ci to zrobił, nie pozwolę Cię skrzywdzić – brunet mówił cicho ale stanowczo, zszokował mnie swoimi słowami, nie byłem wstanie nic odpowiedzieć więc po prostu oparłem się wygodniej o jego ramię.

Obudziłem się czując dziwne ciepło obok, chciałem się podnieść ale coś mi nie pozawalało. Przetarłem zaspane oczy i z zaskoczeniem stwierdziłem że wcale nie jestem w mojej sypialni, a obok mnie śpi Itachi. Z ulgą odnotowałem fakt że obaj mamy na sobie komplet ubrań. Szturchnąłem delikatnie bruneta, na co ten się przebudził.

-Zasnąłeś wczoraj w knajpie więc Cię tu przywiozłem, w sumie to przyjechaliśmy taxi, chciałem Cię położyć w sypiali i spać na kanapie ale nie chciałeś mnie puścić – wytłumaczył się nadal zaspany, ziewając. Uśmiechnąłem się delikatnie, musiałem przyznać że nawet zaspany Itachi wygląda seksownie, w głowie ciągle odbijały mi się słowa, które wczoraj usłyszałem.

-Dziękuje – mruknąłem niepewnie, miałem wrażenie że się rumienie, więc przymknąłem powieki, czując zażenowanie.

-Nie ma za co – brunet delikatnie podniósł mój podbródek zmuszając abym na niego popatrzył, spojrzałem na niego niepewnie i sam nie wiedząc czemu musnąłem jego usta własnymi, patrzył na mnie szeroko otwartymi oczami a mi się to spodobało więc ponownie dotknąłem jego ust tym razem na nieco dłużej, wplotłem dłoń w jego włosy przyciągając go bliżej.

/ Itachi /

Kompletnie mnie wmurowało gdy poczułem jego niepewny pocałunek, a potem ręce na karku, otrząsnąłem się po chwili i oddałem pocałunek, całując go delikatnie na co zamruczał zadowolony. Po chwili odsunąłem się delikatnie, całując go w czoło. Spojrzał na mnie niezadowolony na co ja się tylko uśmiechnąłem.

-Nie wszystko na raz – mruknąłem mu do ucha na co się zarumienił.